In de Verenigde Staten is een speciaal soort, oblong boekje — op het formaat 14,6 x 9,1 cm — in het leven geroepen, bedoeld voor de soldaten die zich in oorlogstijd elders bevonden. Daartoe werd de Editions for the Armed Services, Inc. , een non-profit organisatie, in het leven geroepen

Rechts, onder de titel en de auteursnaam — of die van de bloemlezer als het om gedichten ging — staat dat het om een overseas edition gaat, dat het boekje U.S. Government property is en not for sale.
Aan de binnenzijde van de titelpagina staat verdr nog: "It is intended for exclusive distribution to members of the American Armed Forces and is not to be resold or made available to civilians.
De boekjes vermelden geen jaartal, maar het is duidelijk dat deze in de jaren veertig in de handel werden gebracht. Gezien de omvang van de beschikbare literatuur, die op deze wijze goedkoop kon worden gerealiseerd, zijn er aardig wat titels uitgegeven.

Zoals u op de voorpagina van het boek van Sally Benson (1897-1972), Meet me in St. Louis — uit 1944 (verfilmd in 1966), — kunt lezen, gaat het om de volledige tekst, "not a digest". Dat laatste was juist in de Nieuwe Wereld zeer in zwang geraakt, vooral door de redactie van het tijdschrift dat de hele wereld heeft veroverd en dat het woord ook als tweede in de titel draagt.
Nederlandse versie
Ook in ons land werd in de tijd van de zogeheten politionele acties in Indië een serie boekjes in het leven geroepen die de band tussen Nederlandse militairen elders ter wereld en het vaderland


Van de resterende acht deeltjes waren er twee bestemd voor Arthur van Schendel: de tweedelige Avonturiers (nummer 2), respectievelijk Avonturiers ter zee (nummer 9). (nummer 4) was een puzzelboekje. Een deeltje getiteld O . . . ja!!! Een boekje getiteld Hoa Kiao, over Chinezen in Indonesië (nummer 6), werd geschreven door F. Veldhuysen. Al eerder in de reeks was aandacht aan Indonesië besteed in Het Wentelend Wiel van Indië door W.S. Bitter met een bruin uiterlijk en het nummer drie. Ook binnen het literaire proza werd Indië behandeld in de novelle Inggih ndoro, als nummer 8, uit de pen van Louis de Bourbon. Afgesloten is de reeks met Triomfen der techniek, van de hand van Leonard de Vries, en daarmee was de korte, maar zeer goed bedoelde en nog altijd unieke reeks alweer afgesloten.
Alle deeltjes hadden een omvang van 80 bladzijden, en door het gebruik van dat dudruk-papier werd het gewicht niet zo groot, hetgeen mede een relatief voordelige verzending mogelijk maakte. Vanzelfsprekend hebben overheidsbemoeiingen daar een rol gespeeld, aangezien een zending naar Indië met hetzelfde gewicht voor particulieren heel wat meer kostte dan de twee cents die vereist waren. De achterzijde van het boekje diende meteen als sjabloon voor verzending. Het enige dat nog moest worden ingevuld, was de geadresseerde met de benodigde aanvullende gegevens.
De voorzijde van het omslag was van de eerste zes deeltjes met een binnenflap, die voor verzending diende te worden uitgevouwen (zie afbeelding).

Mede gezien de twee soorten mogelijke porto mag worden geconcludeerd dat men de reeks, die niet, zoals de Amerikaanse, eenlink legt naar militairen overzee, ervan uitgaan dat de boekjes ook mochten worden verzonden naar andere delen van de wereld buiten Europa waar mensen woonden of tijdelijk verbleven, die een band met Nederland wilden blijven onderhouden.
Via Internet worden losse deeltjes uit deze reeks nog wel aangeboden; op sommige daarvan moet men bieden. Marsmans Tempel en Kruis zag ik eveneens aangeboden, voor zo'n twintig euro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten